De Hadzabe-stam – Culturele ervaring

De Hadzabe-stam uit Tanzania is de laatste echte nomade van Afrika. Kilimanjaro Levenslange Avonturen kan je meenemen op een geweldig avontuur met de Hadzas. Je gaat met de mannen mee op jacht naar hun dagelijkse verzakkingen met behulp van traditionele pijl en boog, of je gaat met de vrouwen mee op zoek naar fruit en bessen. Dit is geen show of een "toeristenvoorstelling". Dit is het echte werk. Een echte Afrikaanse culturele ervaring, niet voor watjes.

Het Hadza-volk, of Hadzabe'e, is een etnische groep in centraal Tanzania, die leeft rond Lake Eyasi in de centrale Riftvallei en op het aangrenzende Serengeti-plateau. De Hadza tellen iets minder dan 1000 mensen. Ongeveer 300 - 400 Hadza leven als jagers-verzamelaars, net zoals ze dat al duizenden of zelfs tienduizenden jaren doen; ze zijn de laatste nog functionerende jagers-verzamelaars in Afrika. De Hadza zijn niet nauw verwant aan andere mensen. Hoewel ze traditioneel worden beschouwd als een Oost-Afrikaanse tak van de Khoisan-volkeren, voornamelijk omdat hun taal kliks heeft, suggereert modern genetisch onderzoek dat ze mogelijk nauwer verwant zijn aan de Pygmeeën. De Hadza-taal lijkt een isolaat te zijn, niet verwant aan andere.

Er zijn vier traditionele gebieden van bewoning in het droge seizoen van Hadza: ten westen van het zuidelijke uiteinde van Lake Eyasi, tussen Lake Eyasi en het moeras van de Yaeda-vallei in het oosten, ten oosten van de Yaeda-vallei in de Mbulu-hooglanden en ten noorden van de vallei rond de stad Mang'ola. Tijdens het natte seizoen kamperen de Hadza buiten en tussen deze gebieden, en reizen ze ook gemakkelijk tussen hen in het droge seizoen. Toegang tot en van het westelijke gebied is door het zuidelijke uiteinde van het meer over te steken, wat het eerste deel is dat opdroogt, of door de helling van het Serengeti-plateau rond de noordelijke oever te volgen. De Yaeda-vallei is gemakkelijk over te steken, en de gebieden aan beide kanten rond de heuvels ten zuiden van Mang'ola.

De Hadza hebben traditioneel buiten deze gebieden gefoerageerd, in de Yaeda-vallei, op de hellingen van Mount Oldeani ten noorden van Mang'ola en op de Serengeti-vlakten. Dit foerageren gebeurt om te jagen, bessen te verzamelen en voor honing. Hoewel jagen illegaal is in de Serengeti, erkennen de Tanzaniaanse autoriteiten dat de Hadza een speciaal geval zijn en handhaven ze de regels niet bij hen, net zoals de Hadza de enige mensen in Tanzania zijn die niet lokaal of door de nationale overheid worden belast.

Hadza-mannen foerageren meestal individueel en voeden zichzelf gedurende de dag terwijl ze foerageren, en brengen ook wat honing, fruit of wild mee naar huis als dat beschikbaar is. Vrouwen foerageren in grotere groepen en brengen meestal bessen, baobabfruit en knollen mee naar huis, afhankelijk van de beschikbaarheid. Mannen en vrouwen foerageren ook samen voor honing en fruit, en minstens één volwassen man zal meestal een groep foeragerende vrouwen vergezellen. Tijdens het regenseizoen bestaat het dieet voornamelijk uit honing, wat fruit, fdr-knollen en af ​​en toe vlees.

De bijdrage van vlees aan het dieet neemt toe in het droge seizoen, wanneer wild zich concentreert rond waterbronnen. Gedurende deze tijd jagen mannen vaak in paren en brengen ze hele nachten door met wachten bij waterpoelen, in de hoop dieren neer te schieten die naderen voor een nachtelijk drankje, met pijl en boog behandeld met gif. Het gif is gemaakt van de takken van de struik Adenium coetaneum.

De Hadza zijn zeer bekwame, selectieve en opportunistische foerageerders en passen hun dieet aan op het seizoen en de omstandigheden. Afhankelijk van de lokale beschikbaarheid, kunnen sommige groepen meer vertrouwen op knollen, anderen op bessen, weer anderen op vlees. Deze variabiliteit is het resultaat van hun opportunisme en aanpassing aan de heersende omstandigheden.